Lun is een nederzetting op het eiland Pag. Het ligt aan het meest noordelijke uiteinde van het eiland, een kaap in de vorm van een wijsvinger die in de blauwgekleurde Adriatische Zee ligt. De geschiedenis van Lun gaat terug tot de 17e eeuw toen de eerste permanente bewoner zijn huis op de kaap vestigde, werkend als herder, knecht en opzichter. Vanaf die tijd neemt het aantal inwoners toe en vandaag de dag heeft Lun meer dan 300 inwoners. Er zijn vondsten die erop wijzen dat het gebied het toneel was van oudere historische gebeurtenissen, zoals de Illyrische en Romeinse culturen. Maar vandaag de dag verlaten de mensen deze prachtige kaap en zijn omgeving; ze vermijden vijandige winters die worden geteisterd door zware bura en keren terug naar Lun in de lente en zomer, om na hard werken rust en pure schoonheid te vinden tussen de stenen en de vrolijke golven van de zee.
De weiden van Lun zijn dus verlaten, hoewel een klein aantal mensen nog steeds probeert de traditie in ere te houden. De schapen van Lun zijn nog steeds de bron van de beroemde kaas van Pag, die op traditionele wijze wordt gemaakt. Mensen verbouwen wijngaarden en olijfbomen op de hellingen rond pittoreske en tamme baaien. Toeristen bezoeken deze plaats om zich in een omgeving te bevinden waar de tijd langzamer lijkt te gaan, of al enige tijd stilstaat. Alleen moderne appartementen en kamers te huur in privéhuizen herinneren aan een ander leven buiten deze plek met een mythische sfeer. Het gastronomische aanbod neemt je eeuwen mee terug in de tijd, en je zintuigen zullen worden geprikkeld door de smaken die ze zijn vergeten alsof ze nooit hebben bestaan.
De kaap Lun verbergt een echte schat tussen zijn rotsen, want het is een van de zeldzame plekken op aarde waar wilde olijfbomen groeien. Het is een plek als een bijbelse tuin. Zelfs wetenschappers waren verrast toen ze na een lange bemonstering ontdekten dat er bomen tussen die olijven staan die ouder zijn dan duizend jaar! De plek werd in 1963 uitgeroepen tot botanisch reservoir. Het blijft verbazen, niet alleen door de leeftijd, maar ook door de schoonheid en de rapsodie van zon, krekels en wind tussen de takken van de eeuwenoude olijfbomen.
